BM Engelli Hakları Sözleşmesi’nde engelliliğin gelişen bir kavram olduğu vurgulanmakta ve bu durumun engelli bireylerin diğer normal bireylerle eşit şekilde topluma tam ve etkili katılımını kısıtlayan tutumsal ve çevresel unsurlardan kaynaklandığı belirtmektedir. 5378 sayılı Engelliler Hakkındaki Kanunun 3. maddesinde ise engellilik kavramı “Fiziksel, zihinsel, ruhsal ve duyusal yetilerinde çeşitli düzeyde kayıp bulunan ve bundan dolayı toplum içerisinde diğer üyeler ile eşit koşullarda görülmeyen, toplumsal hayata tam ve etkin katılım sağlayamayan ayrıca birtakım tutumsal ve çevresel koşullarından etkilenen bireyi” ifade etmektedir. Engellilik hali, bireyi diğer bireylerden farklılaştırdığı, toplumsal hayata katılımını veya uyumunu güçleştirdiği ve bu durum üzerinde tutumsal, çevresel vs. birtakım faktörlerdir. Uluslararası Çalışma Örgütü'ne (ILO) göre, engelli birey, fiziksel veya zihinsel bozukluk sonucu güvenliğini sağlama ve uygun bir iş bulma umutları büyük ölçüde azalmış olan birey olarak tanımlanmaktadır. Sosyal dezavantajların ortadan kaldırılması, engelli bireylerin de diğer bireylerle fırsat eşitliği içerisinde toplumsal yaşama katılımlarının sağlanması, devletin en önemli sosyal hizmetlerinden biridir. Engelli de olsa her bireyin toplum içerisinde var olmaya, tanınmaya, en az diğer sağlıklı bireyler kadar normal yaşam gereklerine uygun şekilde bir hayat sürmeye ve ona sunulan her türlü imkân, olanak veya hizmetten yararlanmaya hakkı bulunmaktadır. Bu araştırma ile Çanakkale ilinde engelli bireylere sunulan hizmetlerin 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanununda ilgili mevzuata uygunluğu Risk Değerlendirme metotlarından Çeklist Kullanılarak Birincil Risk Analizi (PRA) vasıtasıyla ile belirlenerek eksiklikleri rapor edilmiştir.
Anahtar Kelimeler: İş Güvenliği, Çanakkale, Engelli
|
